کد مطلب:49986
شنبه 1 فروردين 1394
آمار بازدید:5
علت بكار رفتن (في) در آيه اول سوره قدر و عدم بكارگيري (ب) چيست؟
اساساً سياق جمله، {/B«فِي لَيْلَةِ اَلْقَدْرِ»{w3-5w}{I97:1I}/} به گونه اي است كه اقتضاي آمدن حرف اضافه «با» در آن نيست؛ چون يكي از وظايف حرف «با» در بعضي از كلمات اين است كه عامل خودش را كه فعل لازم است در حكم و معنا به «مفعول به»، متعدي مي كند به تعبير ديگر هر چند در معناي «في» بكار رفته است ولي فعل لازم خودش را هم حكماً و هم تقديراً، متعدي مي كند. بنابراين در مواقعي كه كلام احتياج به «مفعول به» دارد نمي توان لفظاً «مفعول فيه» آورد، هر چند كه از جهت معنا در معناي «مفعول فيه» و ظرف بكار رفته باشد و همين گونه است در جهت عكس آن. پس در اين جمله، تنها حرف «في» مناسبت با اين كلام دارد. (ر.ك: معجم حروف المعاني في القرآن الكريم، محمدحسن الشريف، ج 2، ص 450، نشر مؤسسه الرسالة/مغني اللبيب، ابن هشام، ص 137، نشر كتابفروشي بني هاشمي.
مطالب این بخش جمع آوری شده از مراکز و مؤسسات مختلف پاسخگویی می باشد و بعضا ممکن است با دیدگاه و نظرات این مؤسسه (تحقیقاتی حضرت ولی عصر (عج)) یکسان نباشد.
و طبیعتا مسئولیت پاسخ هایی ارائه شده با مراکز پاسخ دهنده می باشد.